Vakantiegevoel tijdens het reizen

Na een relaxede grensovergang, kwam ik 27 februari aan in Ecuador. Op internet had ik gezien dat er vlakbij het plaatsje Vilcabamba (ten zuiden van Loja) een paradijsje zou zijn, dus leek me dat dé plek om wat tijd door te brengen, even vakantie tijdens het reizen...

Een briljant uitzicht vanaf het restaurant: mooie bergen met Vilcabamba op de voorgrond. Het eten was heerlijk (er was zelfs goulash dankzij de Duitse eigenaars!) en de bar (met pool- en tafeltennistafel) was goed gevuld met heerlijke cocktails. Het zwembad was ook ´redelijk´ mooi... De eigenaars hadden zelf allerlei wandelingen in het natuurpark, wat om de hoek lag, bedacht, dus ik hoefde me niet te vervelen met de massages of in een hangmat. Ik ontmoette een leuk Nederlands stel (ja, weer Nederlanders, we zijn ook overal!), Martijn en Christine, met wie ik 3 wandelingen heb gedaan.

Tijdens de eerste prachtige wandeling naar een nog prachtigere waterval, gleed Christine helaas uit en kwam met haar arm keihard op een grote steen terecht. Mijn eerste gedachte was dat het best wel eens gebroken zou kunnen zijn, omdat ze bijna flauwviel van de pijn, maar ik mocht en kon op dat moment niet haar arm onderzoeken (je blijft toch een dokter)... En toen moesten we nog meer dan 2 uur teruglopen, zonder pijnstillers o.i.d. ...
Toen we eindelijk terugwaren in het hostel, wilde ik toch een foto om een breuk uit te sluiten. In het ziekenhuisje van Vilcabamba hadden ze helaas die dag geen röntgenapparaat dat werkte... (hoy no hay...) dus moesten we naar Loja, op ongeveer 1 uur rijden.
Zonder dat er een dokter naar haar arm had gekeken (behalve ik dan) werd de foto gemaakt. Gelukkig was er geen breuk te zien, dus met een hoop pijnstillers en een mitella terug naar het hostel gegaan. Toch altijd weer leuk om een ziekenhuis in een ander land van binnen te zien :)

De rest van mijn tijd daar dus vooral wandelend (over echte ´papa-paadjes´, wat inhoudt: niet bestaande paadjes) doorgebracht tussen de spinnen en slangen door en ´s avonds in de bar. Het was zó´n heerlijk paradijs, dat ik er (een aantal dagen) langer bleef dan dat ik van plan was geweest. Maar dat is ook een beetje hét kenmerk van Vilcabamba: relaxen en blijven plakken. Vandaar dat er redelijk wat hippie-achtige figuren zijn die er een hostel zijn begonnen. Vilcabamba zelf heeft verder vooral het uiterlijk van een Western-stadje, waar weinig te beleven is.

Vanaf het paradijs naar Cuenca gegaan, volgens Ecuadorianen de mooiste stad van Ecuador. Zelf was ik niet zo onder de indruk, het was best mooi hoor, maar dan vond ik bijvoorbeeld Cusco in Peru leuker. Het kan er ook hebben gelegen dat ik voor het eerst sinds lange tijd alleen was natuurlijk...

Vanuit Cuenca de belangrijkste Inca-ruïne (Ingapirca) bezocht. Een aantal kamers en een tempel van zon waren nog redelijk intact. De stenen die de Inca´s gebruikten, pasten perfect in elkaar zodat ze geen cement hoefden te gebruiken. Helaas maakte dat het ook weer makkelijker om die stenen te jatten en te gebruiken voor het bouwen van huizen en kerken. Daardoor is er niet al te veel over van de gebouwen en zijn het echte ruïnes.

Vanmiddag ben ik dan aangekomen in Guayaquil (wat me een beetje aan Acapulco doet denken). Dit is voorlopig de laatste plek waar ik alleen zal zijn, want morgenochtend haal ik Rimke (die nu in het vliegtuig zit als het goed is) op van het vliegveld. We gaan dan meteen door naar het strand, maar wat de plannen verder zijn, is nog onduidelijk. Ik heb in ieder geval veel zin in het samen reizen!!

Oh ja, op de foto´s moeten jullie even wachten...