Van het Strand naar de Jungle

In het warme Guayaquil zag ik na meer dan 6 weken alleen te hebben gereisd eindelijk dan weer een bekend gezicht: Rimke!! Verpakt in een winterse outfit, kwam ze aan in het bloedhete Guayaquil. Na haar aankomst zijn we direct doorgegaan Montañita aan de Ecuadoriaanse kust.

Montañita is een heerlijk kustplaatse met veel surfers, backpackers en hippies. Absoluut weer een plek om langer te blijven dan je geplanned had. In het weekend stroomt het vol met feestende Ecuadorianen en gaat het feest op het strand door tot 7 uur ´s ochtends. Maar doordeweeks is het een stuk rustiger. De golven waren iets te hoog voor mij, dus opnieuw surfen leek me niet verstandig.

We hebben vooral heerlijk op het strand gelegen, ervoor gezorgd dat we goed verkleurden en heerlijke Caipirinha´s gedronken. We hebben nog geprobeerd de poor-mans-Galápagos-eilanden te bezoeken, maar helaas had noodweer ervoor gezorgd dat alle andere mensen van onze groep niet naar de boot konden komen. De alternatieve tour die we gedaan hebben, was ietwat teleurstellend... Ja, we hadden een privé-boot; en ja, we hebben blue-footed booby´s gezien; en ja, we hebben gevist; en ja, we hebben zelfs gesnorkeld en op een onbewoond eiland rondgelopen. Maar, je had een verrekijker nodig die we niet bij ons hadden om de blue-footed booby´s te zien, we gingen snorkelen op zó´n diepe plek dat ik misschien 10 vissen heb gezien, de zon brandde zó hard dat het op het onbewoonde eilandje zonder schaduw niet uit te houden was, Rimke kreeg een combinatie van migraine en zeeziekte, dus in plaats van een hele dagtour, viel deze trip binnen een paar uur wel in het water...
Verder kreeg ik in Montañita mijn eerste echte voedselvergiftiging en was ik blij met mijn zelfvoorgeschreven antibiotica.

Na een nachtbus en een korte stop in Quito, zijn we naar Baños gegaan, een klein dorpje onder een grote en actieve vulkaan. Naast een goed nachtleven en warmwaterbaden, is er in de omgeving van Baños genoeg te doen.

Zo hebben we op mijn verjaardag (na het ingeluid te hebben in een bar met long-island-iced-teas, ontbijt met enorme pannekoeken en zelfs een cadeautje van Rimke!) paardgereden!! De laatste en enige keer dat ik dat gedaan heb, was 4 jaar geleden in Guatemala, dus het was wel weer even wennen. Nu had ik het makkelijkste paard gekregen, Dulce (= zoet), maar ze deed toch wel veel zonder mijn toestemming en daarbij was ze doodsbang voor honden en aangezien we deels door mini-dorpjes reden waar elke 10 meter wel een hond te vinden was, sloeg mijn paard zo af en toe op hol... Maar het was echt weer briljant (op de pijn in mijn kont en eigenlijk ook de rest van mijn lichaam de dag erna na dan...)! Mijn verjaardag hebben we afgesloten met heerlijk Italiaans eten een drankje in de bar.

De dag erna zijn we op de fiets gestapt en zijn langs zo´n 6 watervallen gefietst. Je rijdt dwars door de bergen, dus het uitzicht is prachtig. En ik ben altijd al gek op watervallen geweest, dus het was een goede dag!

Omdat we enigszins bang gemaakt waren door het ministerie van Buitenlandse Zaken ivm de Colombia-Ecuador-situatie, besloten we verstandig te zijn (ben tenslotte 26 nu...) en de briljante jungletocht die we hadden geboekt in het noordelijkste puntje van de Amazone aan de grens met Colombia, maar te annuleren. In plaats daarvan hebben we een 3daagse jungletocht in de buurt van Puyo gedaan.

We begonnen in een apen-opvang reservaat waar de aapjes zó tam zijn, dat ze plotseling op je springen en, nadat ze grondig je zakken hebben doorzocht, kan je ook met ze spelen. Echt hilarisch! Verder onder andere op een rubberen band een rivier afgegaan met af en toe wel erg wilde stukken waardoor ik 1x uit de band werd gelanceerd, onder een waterval gezwommen en een baby-anaconda aangeraakt... Maar na 3 dagen in de jungle, geslapen te hebben in houten hutjes met rondrennende kakkerlakken en zonder douche, was ik toch wel weer blij om een warme douche te kunnen nemen in ´de beschaafde wereld´.

Na ongeveer een week in de omgeving van Baños te hebben gezeten, werd het tijd om naar Quito te gaan. Wat een verschil zou dat worden: het kleine Baños, waar het centrum uit 10 straten bestaat en je na 2 dagen het idee hebt dat je iedereen al kent, met Quito, de hoofdstad met 3 miljoen inwoners...

Helaas heb ik geen foto´s om deze verhalen te illustreren, omdat na 55 dagen zonder problemen te hebben rondgereisd in Peru en Ecuador, dan toch eindelijk mijn grootste nachtmerrie uitkwam: tijdens de busrit van Baños naar Quito heeft een of andere $!%&ç-Ecuadoriaan die achter me zat mijn tas opengesneden en daar mijn camera en dagboek uitgehaald en meegnomen. Ik kwam daar pas achter toen we al lang in het hostel in Quito waren... Bijna 2 maanden herinneringen in mijn dagboek verdwenen! Gelukkig had ik een paar dagen voordat Rimke hierheen kwam een nieuwe memorycard gekocht en mijn volle card van de eerste 6 weken in mijn moneybelt bewaard, en heeft Rimke daarna ook veel foto´s gemaakt, dus heb ik van mijn laatste weken wel gewoon foto´s. Het is alleen zo jammer van de foto´s en filmpjes van ons op een paard en spelend met de aapjes...