Final destination: Quito

Quito is de hoogstgelegen hoofdstad ter wereld (La Paz is namelijk niet de hoofdstad van Bolivia!) met dus ruim 3 miljoen inwoners. De stad ligt uitgespreid tussen enkele vulkanen in een prachtige vallei. Na een wat bittere aankomst (zie vorig bericht), hadden we besloten toch maar gewoon te gaan genieten van de laatste week in Quito.

Vanuit Quito hebben we de evenaar bezocht: toch wel bijzonder om met 1 been in het noordelijk halfrond en 1 been in het zuidelijk halfrond te staan. Natuurlijk hebben we alle testjes gedaan: linksom draaiend water en rechtsom draaiend water afhankelijk van op welk halfrond je was, een ei balanceren op een spijker en wat krachttestjes. Welke van deze testjes nou mythes zijn of niet, weet ik niet, maar ik heb het allemaal met mijn eigen ogen gezien... (misschien iets voor mythbusters??)

Toen was het natuurlijk Goede Vrijdag en net als in Guatemala 4 jaar geleden zou er een grote processie plaatsvinden. Rimke en ik hadden ons in 1 van de straatjes waar de processie langs zou komen op de stoeprand geïnstalleerd in afwachting van de processie. Er verzamelden zich veel mensen om ons heen, met name locals. Zodra de processie in zicht kwam, gingen we staan en bleken we minstens 1 kop groter te zijn dan de arme mensen die achter ons stonden (we zijn hier tenslotte namelijk écht blanke reuzinnen...)... Alle kindjes die achter ons stonden, hebben we voorgelaten, maar we wilden toch niet onze goed veroverde plaatsen kwijtraken. De zon scheen behoordelijk en paraplu´s werden dan ook als parasol gebruikt. En ook hier kostte het de locals moeite om de paraplu´s op zó´n hoogte te houden dat ze niet onze ogen uitprikten... Gelukkig konden de locals er wel om lachen :)
De processie bestond net als in Guatemala uit een optocht van voornamelijk mannen in paarse KKK-kostuums, wat toch een vreemd gezicht blijft. Verder veel mannen verkleerd als Jezus, dis zó´n zwaar kruis droegen dat ze hulp nodig hadden van andere mannen en dan nog om de zoveel meter moesten uitrusten. Anderen liepen rond met prikkeldraad om hen heen gewikkeld, zó strak dat er naast geschminkte bloedvlekken ook echt bloed zichtbaar werd...
De optocht duurde minsten een uur en was erg indrukwekkend.

Op zaterdag hadden we een tour naar Otavalo, een stadje dat vooral bekend staat om z´n zaterdagmarkt... tijd om te shoppen!! Na me ongeveer 8 weken te hebben ingehouden met het kopen van souveniers (hoewel ik mijn eerste al 2 dagen na m´n aankomst in Peru had gekocht...), mocht ik eindelijk los gaan! De nieuwe tas die ik had gekocht zal ik nodig hebben om alle thuis te krijgen :) Tijdens de tour zijn we nog naar een paar andere dorpjes geweest die onder andere beken stonden om hun leer, brooddeegpoppetjes en koekjes.

En toen was het helaas alweer tijd voor Rimke om terug naar Nederland te gaan. Het samen reizen was zó leuk en de tijd is dan ook voorbij gevloegn, hoewel we allebei wel het idee hadden dat het langer dan 2 weken geduurd had.
Ik was weer alleen, nog 4 dagen mezelf in m´n eentje zien te vermaken...

Gelukkig hadden we in Baños een Canadees koppel ontmoet die net als ik nog een tour in de buurt van Quito wilden doen. Dus maandagochtend vertrokken we richting de vulkaan Cotopaxi (met een cyclus van 120 jaar, en het was nu al 130 jaar geleden dat hij voor het laatst was uitgebarsten... was dus wel een beetje spannend). We werden tot ongeveer halverwege de vulkaan op 4300 meter gebracht en zijn toen met een rotvaart op een mountainbike naar beneden geraced. Het was echt een briljante tocht, maar tijden de stukken die je omhoog moet, merk je toch wel dat je niet op zeeniveau zit.

Vervolgens werden we naar een dorpje gebracht onder de volgende vulkaan, Chimborazo, waarvan de top het verste punt vanaf het middelpunt van de aarde is (nog verder dan de top van de Mount Everest)!
De volgende dag werden we naar 4800 meter gebracht en zijn we, stapje voor stapje in de sneeuw, langs alle kruizen ter nagedachtenis aan degenen die daar om waren gekomen, omhoog geklommen tot 5000 meter! Ik ben nog nooit zó hoog geweest!! Het was echt prachtig! Daarna zijn we vanaf 4800 meter weer op de fiets gestapt en opnieuw naar beneden geraced. Na een lunch hebben we vervolgens dwars door de Andes, weer grotendeels naar beneden, maar nu ook langs kleine dorpjes, 30 kilometer gefietst. Het was echt een briljante tour met een leuke groep. Echt een goede afsluiting van mijn reis.

Ik heb 64 dagen gereisd, waarin ik in 25 steden/dorpjes geslapen heb in 25 verschillende hostels en in 1 lekkende tent. Naast enkele anonieme kamergenoten in dorms, heb ik mijn kamers gedeeld met 14 verschillende kamergenoten. Ik heb 68 nieuwe vrienden gemaakt uit 18 verschillende landen.
Ik heb ongeveer 173 uur in een bus gezeten waarvan 1 met panne, 5 uur in een trein, 8 uur op een boot, 14 uur op een fiets en ik heb 74 uur gelopen. Hiermee ben ik van Lima naar Quito gereisd.
Ik ben 2x ziek geweest door eten en 1x door een kater in een bus. Ik heb 1 antibioticakuur gehad. Er zijn 1 camera, 1 dagboek en 1 Spaans zelfstudieboek van me gestolen en 2 tassen kapot gesneden. Ik heb 36 souveniers gekocht, waarvan minsten 18 voor mezelf.
Ik heb ontelbaar vaak rijst gegeten en ontelbaar vaak Caipirinha´s gedronken. Ik heb 7 georganiseerde tours gedaan en 3 surflessen gehad.
Ik heb zelf zo´n 1400 foto´s en filmpjes gemaakt, waarvan ik er nog zo´n 1000 van over heb.
Kortom, ik heb genoten van de afgelopen 2 maanden!!

Morgen stap ik in het vliegtuig terug naar Nederland, maar vind dat eigenlijk niet zo heel erg: eindelijk Jan weer zien, is wel iets waar ik wel aan toe ben :)
Bedankt voor alle reacties. Maar vanaf nu zal er weer een tijdje radiostilte zijn vanaf mijn kant tot ik een nieuwe bestemming en een zak met geld heb gevonden!

Dikke kus
Susanne