Eindbestemming bereikt...

Na zo'n 1500 km te hebben afgelegd met 2 bussen, 1 trein en 1 matatu (= minibusje) vanaf Arusha, hebben we dan eindelijk Nairobi bereikt.

Vanuit Arusha zijn we naar Tanga (in Tanzania) gegaan, waar we eigenlijk weinig van hebben gezien aangezien onze bus, die luxe zou zijn en maar 1 stop onderweg zou maken, er ongeveer 3 uur langer over deed vanwege de vele stops ondanks het duizelingwekkende harde rijden, dus uiteindelijk pas laat aankwam en we direct in een taxi zijngesprongen naar ons meest luxe hotel tot dan toen: een kamer met airco, tv en eigen badkamer MET bad!! Heel relaxed!

De volgende dag, na even te hebben gelunched in Tanga (1 tip voor wie dan ook die mocht besluiten daar te gaan eten in het Paswat Restaurant: neem NIET de kip! Tenzij je een voedselvergiftiging op wilt lopen natuurlijk...) en er een beetje te hebben rondgelopen (Tanga is een kustplaats en sommige delen van de stad zouden zo in een Franse kustplaats thuis kunnen horen, zo mooi), zijn we in de bus naar Mombasa gestapt. Deze deed er ipv 2 uur, 5 uur over, zodat we dus weer eens in het donker aankwamen. We zaten helemaal achterin en het eerste deel tot aan de Tanzaniaanse grens ging over een verschrikkelijk hobbelige dirtroad. Door deze 2 factoren weet ik weer wat 'wagenziek-zijn' ook al weer inhoudt...

Als je eenmaal luxe bent gewend, wil je alleen nog maar meer, dus in Mombasa hadden we een hotel gevonden dat, naast de kamer met airco, tv en bad, ook nog eens een zwembad had!! Ja, ja, wat nou backpacken met een klein budget?!? Aangezien ik dus wel die kip had gegeten in het Patwas Restaurant in Tanga, zijn we dus niet meer naar 1 van de mooie stranden rondom Mombasa gegaan om nog even in de zon te bakken, omdat ik toch wel graag een toilet in de buurt had...

Mombasa zelf is weer een grote stad, duidelijk weer veel rijker dan Tanzania. Er wordt veel van toerisme geleefd, waardoor het lastig gemaakt wordt om alleen en relaxed door de stad te lopen ("Nee, we hoeven geen gratis gids om ons de weg te wijzen langs alle toeristische attracties, maar bedankt voor het aanbod" en dan heel beledigd weglopen. En "Nee, we willen niet op safari, we hebben al genoeg wilde dieren gezien!" en "Nee, we willen niet nog meer souveniertjes kopen!!") en waardoor sommige mensen genoeg hebben van alle toeristen die geen geld willen geven aan bedelaars (en we dus een scheldkanonnade van hier tot Tokyo in het Swahili naar ons hoofd geslingerd kregen...). Verder was het er vooral erg warm.

Donderdagavond zijn we op de trein naar Nairobi gestapt omdat met de trein reizen superrelaxed is want je kan dan nog 'ns een boekje lezen, spelletjes spelen en je kan je benen strekken. De trein zou de volgende ochtend rond 8 uur zou aankomen. Maar aangezien we tijdens al onze reizen vertraging hebben gehad en de Keniaanse spoorwegen nog een stukje erger zijn dan de NS, ging dat dus uiteraard mis. We hadden onze eigen slaapcoupé, maar slapen in een continu nogal bruut remmende en optrekkende trein is nog best lastig... 's Ochtends na ongeveer 2 uur op een stationnetje te hebben stilgestaan, kregen we de mededeling dat er voor ons op het spoor een ongeluk was gebeurd en dat we dus niet verder konden. Maar het "de NS zet bussen in"-principe kennen ze hier ook en dus werden overal matatu's vandaan getoverd. Matatu's zijn mini-busjes die er om bekend staan ervoor te zorgen dat je 1000 doodsangsten uitstaat tijdens een rit ik dus om deze reden eigenlijk had willen vermijden. In de eerste busjes werden zo ongeveer alleen maar alle blanken ingeladen, aangezien die allemaal eerste klas reisden en dus als eersten hun reis naar Nairobi mochten voortzetten. Toch een beetje raar om busjes vol blanken te zien vertrekken terwijl alle locals netjes moesten blijven wachten, gaf me toch een nare bijsmaak... Anyway, we hebben de rit dus overleefd, ik ben alleen wat grijze haren rijker, maar we zijn in Nairobi, we hebben onze eindbestemming bereikt.

Nairobi, of Nairobbery zoals het ook wel bekend staat, is een echte grote wereldstad: druk en westers. Ik moet zeggen dat ik het 1 van de meest relaxede grote steden tot nu toe vind, zeker in vergelijking tot Dar es Salaam en Mombasa. Het enige nare van Nairobi is dat het "naar huis gaan" betekent. Morgenochtendvroeg vertrekt ons vliegtuig. Eerst naar Londen (laten we hopen dat het aantal bommen tot een minimum beperkt wordt en we niet al te veel last hebben van alle veiligheidsmaatregelen...) en dan naar Schiphol, alwaar een joelende menigte (bestaande uit mijn ouders) ons op zal staan te wachten. Helaas zal ik niet terugkeren als neger (het komt er zelfs niet eens in de buurt!!). Ten eerste had ik hier dan niet in de winter moeten komen, ten tweede had ik dan continu op een strand moeten liggen bakken en ten derde heb ik denk ik gewoon de verkeerde genen om bruin te worden...

11.5 week ben ik weggeweest, ongeveer 2.5 maand. Door alle reisverhalen zou ik bijna mijn eerste 6 weken, m'n co-schap, vergeten. Dat lijkt ook alweer zo'n andere wereld, zo'n andere reis en zeker alweer zo lang geleden!! M'n co-schap in Malawi, het land dat een plek(je) in m'n hart heeft veroverd...

Malawi, het land met een gemiddelde levensverwachting van 37 jaar. Waar dagelijks 2-3 begrafenissen in de kleine dorpjes zijn, gerelateerd aan HIV/AIDS. Het motto voor vrouwen "obstain from sex, stay in school" lijkt weinig uit te halen. Daarbij houden de mannen van skin-on-skin, hebben geen geld om condooms te kopen, geloven dat ze kunnen genezen van HIV/AIDS door sex met een blanke vrouw of met een maagd te hebben en monogamie is een begrip wat hier nog niet door de mannen is uitgevonden...
Malawi, het land waar mensen overlijden omdat er geen operaties uitgevoerd kunnen worden omdat er geen geld meer is voor steriele handschoenen en anaesthetica. Waar mensen overlijden door te weinig, kundig, medisch personeel en waar de meeste medische studenten niet kunnen wachten om naar Engeland te gaan om zich daar verder te gaan specialiseren en bakken met geld te gaan verdienen.
Malawi, het land met de meeste verkeersongelukken per kilometer geasfalteerde weg van de hele WERELD!
Malawi, 1 van de armste landen van Afrika...

Maar waarom heeft Malawi dan een plek in m'n hart veroverd? Het heet duidelijk niet voor niks Het Warme Hart van Afrika! De vriendelijkheid, gastvrijheid en interesse van de mensen is geweldig. Mensen met namen als Wonderfull, Happiness, Special, Fanta en Shakespeare. De vrolijkheid waarmee men leeft, het optimisme. Het land is zo mooi en afwisselend, met z'n geweldige meer, de bergen en natuurlijk alle wilde dieren. Het bordje met "your home away from home" wat je overal in elk hotel tegenkomt, is waar: ik heb me er thuisgevoeld!

Ik heb er van genoten, het was geweldig, ik zou zo alles nog een keer doen! Als iemand me zou vragen morgen naar Malawi te gaan, zou ik zeker meegaan!!