Condors en Cocktails

Vanuit Copacabana ben ik met de bus naar Arequipa gegaan, waar ik Annelies (een Nederlands meisje) en Doro (een Duits meisje) ontmoette. De motor van de bus begaf het zo af en toe, waardoor we ipv 9 uur 's avonds, om 2 uur 's nachts in Arequipa aankwamen... Gelukkig waren we met z'n direen, want in je eentje 's nachts in een nieuwe stad aankomen is erg arelaxed. Sindsdien hebben we alles met z'n drieen gedaan (de 3 blonde meisjes van Arequipa...). Het is een erg mooie stad met op de achtergrond 3 met sneeuw bedekte bergtoppen.

Heerlijk rondgelopen in de stad en een prachtig klooster (een mini-dorpje in een de stad) bezocht. 's Avonds is er ook genoeg te doen en met Happy Hours geniet je er nog extra van. We hadden 3 Chileense jongens ontmoet die voor een weekje op vakantie in Peru waren en die wel geinteresseerd waren in 3 blonde Europese meisjes. En dus wilden ze wel een dansje met ons wagen. Nog steeds ben ik er van overtuigd dat dansen niet in Nederlands bloed zit, althans niet in mijn bloed. Daarbij ben ik er niet zo goed in om me te laten leiden door iemand... hou graag zelf de touwtjes in handen, dus dat was een klein fiasco.

Daarna hebben we een drie-daagse tocht naar de Colca Cañon gemaakt, de diepste cañon ter wereld (zelfs dieper dan de Grand Canyon!!) De eerste dag werden we met een bus naar een klein dorp aan de rand van de cañon gebracht en zijn toen aan de afdaling begonnen. Redelijk steil en vooral zwaar omdat het zanderig pad was met veel losse steentjes. Onderweg nog 2 condors egzien in de verte, maar op de derde dag zouden we naar een uitkijkpunt gaan, waar we zeker condors zouden zien, van dichtbij. Eindelijk beneden aangekomen, bleek dit echter niet het eindpunt te zijn en moesten we weer aan de andere kant een stuk omhoog klimmen om het dorpje (wat uit ongeveer 10 huizen bestond) te bereiken waar we de nacht zouden doorbrengen. Bij een famili thuis werden we ontvangen, zodat we ook een beetje een idee kregen hoe de mensen daar leven. De cavia´s rennen door het huis, waarna ze geslacht worden om daarna als delicatesse te worden opgegeten... Ja, ook ik heb het geprobeerd, maar aan zo´n cavia zit toch niet echt veel vlees... Na een heerlijke maaltijd (geen cavia), ging iedereen vroeg naar bed, want ten eerste was iedereen kapot van de afdaling en ten tweede zou de volgende dag nog veel zwaarder worden omdat we de meer dan 3km diepe cañon ook weer uit moesten klimmen...

De tweede dag eerst naar een oase gelopen om vooral te ontspannen voordat we aan de 3 uur durende klim zouden beginnen. Heerlijk gezwommen, maar toch niet helemaal relaxed omdat ik toch een beetje tegen het klimmen opzag...
Lekker rond 2 uur, in de brandende zon begonnen aan de klim en fuck dat was best zwaar! Maar na 2 uur en 15 minuten kwam ik dan toch boven aan. Een andere optie was om op een ezel naar boven te gaan (zoals Annelies en Doro), maar ik wilde toch wel graag bewijzen dat ik naar boven kon lopen.

Erg moe zijn we weer erg vroeg naar bed gegaan om weer erg vroeg op te staan zodat we naar de condors konden kijken. Uiteindelijk werden het vroege opstaan en het wachten-wachten-wachten beloond: als kleine stipjes kwamen ze steeds dichterbij, totdat we er 3 van redelijk dichtbij hebben kunnen bewonderen (op de foto´s blijven het kleine stipjes...).
Daarna via de hotsprings (die vol zaten met kleine kinderen die zwemles kregen) weer teruggegaan naar Arequipa.

´s Avonds hebben we met de hele groep en de gidsen gevierd dat we het hadden overleefd. Het was erg gezellig, lange Happy Hours en veel gedanst...
De volgende dag heb ik helaas afscheid moeten nemen van Annelies en Doro. Het blijft toch grappig dat het zo goed kan klikken met 2 volslagen vreemden en je ze na ongeveer een week samen te zijn geweest, echt gaat missen!